Teşekkürler

Blogu yazmaya devam edeceğim, ama arada bir durup bana bu zorlu durumda yardım eden herkese bir teşekkür etmek istedim.

Büyük ihtimalle sizler olmasaydınız birçok bakımdan çok fena bir vaziyette olacaktım. Çok şanssız bir insanım, çünkü böyle bir şeyi yaşamak zorunda kaldım. Ama aynı zamanda çok şanslı bir insanım, çünkü sizlerden inanılmaz bir destek gördüm ve görmeye de devam ediyorum. Ailem, akrabalarım, arkadaşlarım, psikiyatrik danışmanım, yeni tanıştığım ya da hiç tanışmadığım birçok kişi, bilerek ya da bilmeden bana çok yardımcı oldular. Bazen hiç ummadığım insanlar hiç ummadığım derecede sevindirdiler beni. Anlattım, dinledim, okudum, sorular sordum, bazen yanınızda ağladım, bazen de canım hiçbir şey demek istemedi, sustum. Beni aradınız, buluştuk, yüzlerce değişik konuda yardımcı oldunuz, e-postalar attınız, mektuplar gönderdiniz, Deniz'i andık, onun yapacağı şeyleri biraz yapmaya çalıştık. Daha yeni bir mektup aldım, güzel bir sürpriz oldu. Okudum, sevindim. Umarım ben de birilerine yardımcı olabilirim...

Kazadan sonraki altı ayda malesef baya rahatsız olduğum durumlar da yaşadım. Bazen "Yok artık, kendini benim yerime bir an bile mi koyamıyorsun?" dedirten sadece düşüncesiz değil, resmen kötü niyetli sözler duydum, davranışlara tanık oldum. Hatta bunların bir kısmı bana ciddi anlamda zarar da verdi. Bilemiyorum, herhalde böyle büyük olaylar insanlarda çok farklı tepkiler yaratıyor. Ama bunların üstünde durmamın çok da bir anlamı yok. Deniz'in ölümü o kadar büyük bir etkiye sahip ki, daha fazla üzülmem uzun bir süre için zaten mümkün değil sanırım.

Bu güzel, zorlu ve bir aşamada acılarla yüzyüze yaşamda insanlar her şeye rağmen nasıl tutunabiliyorlar, yaşamlarını nasıl devam ettiriyorlar benim için anlaması çok zor. Hani böyle iki çocuk sevindirik olup gülerler de gülerler, kahkahadan yıkılırlar, yuvarlanırlar da babaları gazetenin üstünden kafayı uzatıp  'Susun lan, çok şımardınız' diyip birer tane çakar ya, öyle hissediyorum kendimi. İkimizin de ağzına çakıldı, Deniz'inkine çok daha fena. Ne yapıyorduk ki, sadece gülüyorduk, kime ne zararımız vardı? Mutluyduk sadece. Bööyle sustum oturdum kaldım şimdi.

Onun için ne olursa olsun çok teşekkür ederim! İyi ki varsınız...