Deniz'in ölümünü artık kabullendiğimi sanıyordum ama sanırım daha çoook uzun yolum var. Bazen 'Nasıl ya, her şey eskisi gibi, bir değişiklik yok ki' diyorum. Kazanın olduğunu unutuyorum.
Bayadır Deniz'le rüyamda konuşuyoruz falan, hatta bana talimatlar da veriyor. O sırada kazadan önce, birlikte olduğumuz zamanki sıcaklık, bütünlük ve o 'her şey çok güzel, daha da güzel olacak' hissi geri geliyor. Sonra uyanıyorum ve o kocaman boşluk, o buz gibi soğukluk ve korku tekrar içime çöküyor. Günüme normal seyrinde devam ediyorum.
Dün sana ulasamadık merak ettik?
YanıtlaSilYasam senin icin cok zor tahmin ediyoruz ama yaz sık sık korkutma bizi...
ufuk-murat.
Sağolun Ufuk Hocam, Murat Hocam,
YanıtlaSilEvet, yaşam pek iyiye gitmiyor hakikaten de. Blogum 'yayından kaldırılmış' görünmedi bana, ama merak ettim niye öyle bir mesaj aldınız... Daha yazacam, işte fırsat bulunca.
Görüşmek üzere